مهر کُشنده

من ءَ دیر اِنت کہ ھمے کوٹی ءِ تہ ءَ آں کوٹی ءِ دیم ءِ بُت ءَ چارگ ءُ وت ءَ تسلہ ءَ دیگ ءَ آں، کوٹی ءِ دیم ءَ چُشیں ھاسیں بُتے پِر نیست ھمے کہ شاری ءَ من ءَ سوگات کُتگ اَت جنکے اِنت پہ بچک ءَ پُلّے ٹال ئِے کُتگ ءُ بچک ئِے دست گِرگ ءَ اِنت، چو وَ اے کوٹی ءَ باز بُت پِر کوٹی ءِ راستیں نیمگ ءَ مُبارک کازی اِنت کہ تْیاب ءِ دیم ءَ گردگ ءَ اِنت، گونڈلے کتابے دست ءَ اِنت ئِے، بچکے جنک ءِ گُل ئِے دپ ءَ اَنت ءُ جنک ئِے امباز اِتگ، پیر زالے شیر منتگ ءَ اِنت ءُ کوٹی ءِ چپی نیمگ ءَ دو منی اکس اَنت کہ شاری ءَ گوں وتی دستاں گپتگ اَنت ماں شِدّات ءِ ڈگاراں، یک اَبیتکیں بچکے گِس ءِ دَپ ءَ نِشتگ ءُ کُچکے کش ءَ اوشتاتگ ئِے ءُ یک سروزے ٹَنگ اِتگ۔ منی کش ءَ ٹیبل ءِ سر ءَ کتاب اَنت کہ دنزاں گپتگ اَنت، دو کلم اَنت یک سْیاہ ءُ یک نیلے ءُ یک کوپے کہ من سُھبی چاہ وارتگ اَنگت مات ءَ چِست نہ کُتگ۔ کتاب چُشیں ھاسیں کتاب نہ اَنت بلے منی میراس اَنت من ھمُک روچ ونتگ اَنت چاکہ من شاری ءِ سور ءِ ھبر اِش کُتگ ھما اِنت کتاب دست نہ جتگ اَنت ءُ گِس ءَ ڈن در نہ یتکگاں۔ باز براں سنگت اَتکگ اَنت کہ بْیا رویں پِکنکاں بلے من مکن کُتگ اَنت چی ءَ کہ منی شھر ءِ دمک دمک ءَ شاری ءِ یات منی ھمراہ بنت، من ءُ شاری شھر ءِ دمک دمکاں تر اِتگیں اگاں من اے جاھاں بہ گنداں گوں من سگگ نہ بیت ءُ من تُسّاں۔ یک رندے من ڈنّ ءَ شُتاں کوٹی ءِ دیم ءِ تھت ءِ سر ءَ نِشتگ اَتاں پد ءَ من ءَ ھِچ ھوش نہ کنت من چمّ پچ کُتگاں کہ من نادرھجاہ آں! من مات جُست کُت مات گْوش اِیت "من چہ چُلّ ءَ در اَتکگاں دیستگ تو تھت ءِ دیم ءَ شکین دیم ئے ترا آؤرتگ نادرھجاہ ءَ" من ھمد ءَ کمو جیڑ اِت کہ یک رندے من ءُ شاری بیگاہ ءَ ھمے تھت ءِ سر ءَ نِشتگ ءُ دیوان کُتگ بیتگ! پِت چہ دبئی ءَ اَتکگ اَت دو روچ گْوستگ اَت من پِت ءِ وش اَتک ءَ نہ شُتاں پِت وت اَتک گوں پِت ءَ دیوان کُت پِت ءَ منی ءُ شاری ءِ کِسّہ گْوشداشت پِت ءِ چمّ ارس ءَ گُلگُل اَت اَنت پَت ءَ من ءَ دست بڈّ ءَ جَت ءُ گْوشت "منی چُک، منی چمّانی دید وت ءَ مھکم بدار تو دلیریں چُکے ئے من ترا پیش ءَ ھم گْوشتگ کہ گوں کس ءَ مھر مہ کن تئی مات گْوش اِیت کہ ترا دو سال اِنت تو ھمے کوٹی ءَ ئے، چہ شاری ءَ شرنگ تریں جنک منی بْرات ءَ ھست من ترا وتی بْرات ءِ زامات کناں شاری ءِ کِسّہ ءَ بےھیال کن"۔ پِت سرپد نہ اَت کہ شاری ءِ کِسّہ منی اَرواہ گوں بندوک اِنت بہ گند ئے چہ شاری ءَ شرنگ تریں جنک ھست بلے کسّے کہ دِل ءَ لگ اِت، کسے گوں دِل ءَ مھروان بوت دل آئی ءِ جاہ ءَ کس ءَ نہ دنت۔ پِت ءَ وتی بْرات ءِ گْور ءَ منی زاماتی ءِ ھبر بُرتگ اَت بلے من مات ءَ را گْوشت" من سمّی ءَ نہ زیر آں سمّی شاری ءِ جاہ ءَ گپت نہ کنت" مات ءَ من ءَ باز گْوشت کہ" منی چُک شاری ءَ وتی زندگی شر کُتگ، شاری ءَ سیر کُتگ، وتی زندگی ءَ شاد اِنت بلے تئی زندگی زوال اِنت تو ھم سیر کن" بلے من مکن کُتگ اَت کہ من سیر نہ کناں۔ شھداد وتی ناکو زتک سمیر ءِ گور ءَ وتی ءُ شاری ءِ داستان ءَ آرگ ءَ اَت۔ سمیر ءَ دیر اِنت کساس ھپت سال بیت کہ بھرن ءَ بوتگ، سمیر ءُ شھداد کسانی ءِ سنگت بوتگ اَنت ءُ ناکو زتک اَنت ھم، سمیر چندے وھد ءَ یاگیانی ھمراہ بوتگ اَت گُڑا ناکو ءَ کَش اِت ءُ بھرن ءَ بُرت، شھداد ءَ وتی لوگ ءِ دیم داشتگ ءُ پِت ءِ مستریں بچک اِنت، شھداد ءِ پِت دبئی ءَ اَت۔ شھداد: شاری ءِ نمدیاں ھر وھد ءَ شاری ءِ گوھار زتک کار اِیت، شاری ھمُک وھد وتی مات ءِ لوگ ءَ کیت گُڑا نمدی یے پہ من ءَ نبیس اِیت ءُ دیم دنت مرچی سُھب ءَ ھم منی مات ءَ گْوشت شاری اَتکگ مات ءِ لوگ ءَ اِنت۔ من ءَ دو سال ءَ گیش اِنت کہ شاری نہ دیستگ ءُ تھنا ھمے کوٹی ءُ کوٹی ءِ دیم ءِ اکس دیستگ اَنت بس۔ " گُڑا تو مرچی شاری ءِ چارگ ءَ رو ئے؟" سمیر ءَ شھداد جُست کُت۔ اِنّاں شاری باز رند ءَ اَتکگ ءُ پہ من ءَ کلوھ ئِے ھم دیم داتگ کہ بْیا مُلاکاتے کن ایں بلے من نہ شُتگاں، گوں من ءَ روگ کہ نہ بیت من چہ کوٹی ءَ ڈنّ دربْیا آں تاں گنداں سرجمیں شھر ءِ دمک دمک شاری اِنت، شاری ءِ کندگ، شاری ءِ برمش، شاری ءِ ٹاک اَنت۔ من ءَ یات اِنت یک رندے من، شاری مزنیں شریش ءَ چِکّو دات شاری کندگ ءَ اَت من کندگ ءَ اَت آں، ما گَل ءَ بال اَتیں نود شنزگ ءَ اَت چِکو چِیک چِیک کنگ ءَ اَت ھمے کندگانی ساھت ءَ اناگتی چہ شریش ءِ بُرز ءَ چکو ءِ ساد سست شاری زمین ءَ کپت! شاری ءَ نِشت ءُ گریت من باز منت کُت بلے شاری ءَ میار منی کوپگاں دات کہ تو من ءَ دَور داتگ۔۔۔۔۔۔ سمیر ءَ چم در ءَ کُت اَنت تاں دیست ئِے کہ شھداد ءِ مات ءَ چادر سر ءَ کُتگ ءُ گوں اِشتاپی ءَ روگ ءَ اِنت۔۔۔۔۔۔ "ماسی ھیر اِنت تو اِشتاپ اِشتاپ روگ ءَ ئے؟" سمیر ءَ شھداد ءِ مات توار جت ءُ جُست کُت۔ "ھیر نہ اِنت منی چُک شراتون ءِ جنک شاری ءَ مرچی سادے وتی گُٹ ءَ لوپ کُتگ ءُ وت ءَ پاھو داتگ" سمیر ءَ ھجکّہ ئی دیم تَرئینت گوں شھداد ءَ کُت داں شھداد دیمپ ءُ چیر کپتگ ءُ کُنٹ ئِے سرد بوّگ ءَ اِنت۔